Blij zijn met jezelf: hoe moeilijk is dat nou eigenlijk?

Hoe meer mensen ik spreek over mijn nieuwe onderneming, hoe meer ik me realiseer dat ik een onderwerp heb gekozen dat de nodige beladenheid kent. Sommige mensen praten heel gemakkelijk over hun lichaam, sommige mensen worden ongemakkelijk zodra ze het onderwerp overgewicht horen en anderen sluiten zich direct af. Hoe boeiend is dat om te zien?! Waar iedereen het wél over eens is, is dat er behoefte is aan een coach op dit onderwerp. Leuk om te horen, maar is dat wel zo?

Hoe meer ik in de doelgroep duik, hoe meer ik me realiseer dat veel mensen met overgewicht niet lekker in hun vel zitten. De drempel om er daadwerkelijk iets aan te doen, is echter hoog. Té hoog misschien wel. De vraag is waarom.
Verschuilen we ons liever achter de kilo’s met de gedachte ‘er komt een dag dat ik wél de motivatie heb om naar de sportschool te gaan en de kilo’s definitief gedag te zeggen’?
Is uitspreken dat je het lastig vindt om die extra kilo’s te accepteren en daar hulp bij wil, een signaal van opgeven?
Zijn we dusdanig geconditioneerd dat we ons er voor schamen als we blij zijn met wie we zijn in plaats van steeds te streven (met name in je eigen hoofd!) naar het slankere figuur?

Ik ben zelf geen heilige. Natuurlijk heb ik ook dagen dat ik me afvraag of er ooit nog een dag komt dat ik de H&M binnen kan stappen om dat leuke shirtje voor weinig geld kan scoren in plaats van de grote matenwinkels met hogere prijzen op te zoeken. Of dat ik me afvraag wanneer de dag gaat komen dat ik niet meer fatsoenlijk in een vliegtuigstoel pas, omdat ik nu nog net pas en ik niet weet of ik nog zwaarder word wanneer ik ouder word. Op die dagen vind ik het super lastig om geen eetbuien te krijgen, soms lukt dat ook niet.

Wat me in de afgelopen jaren heel duidelijk is geworden, is dat er onder mijn eetbuien een emotionele oorzaak zit. Daar heb ik zelf iets aan gedaan d.m.v. coaching en dat blijf ik doen. Ik ben ondertussen alweer een aantal jaar niet meer extra aangekomen en er is dus geen enkele reden waarom ik me nu zorgen hoef te maken over de mogelijke toename van mijn gewicht.
Sterker nog, sinds ik besloten heb voor mezelf te gaan staan en te gaan doen waar ik echt blij van word, ben ik een aantal kilo’s kwijtgeraakt. Spontaan, omdat ik me goed voel diep van binnen, ik kan acteren vanuit mijn innerlijke kracht en ik dus geen behoefte heb aan comfort voedsel.

Ik realiseer me meer en meer dat veel mensen die moeite hebben met hun gewicht, het lastig vinden om hier openbaar voor te gaan staan. Mijn vraag of er behoefte is aan een coach op dit gebied, kan ik daarmee beantwoorden: ik denk van wel! Ik hoop van harte dat ik een inspiratie mag zijn voor hen om hun innerlijke kracht op te gaan zoeken en te gaan staan voor zichzelf. Je bent mooi zoals je bent en als jij daar blij mee bent of wil zijn, laat dat de wereld dan zien!