Eerder deze week: ik gun mezelf even een break na een aantal uur aan één stuk door heel hard werken en ik zet de tv aan. Ik val met mijn neus in een aflevering van Say Yes to the Dress, heerlijk om te kijken en altijd goed om me direct terug te brengen naar mijn eigen bruiloft. Zeker nu een van de bruiden in deze aflevering ook een voller figuur heeft. Hoe herkenbaar was het voor mij om haar totaal ontmoedigd te zien nadat ze in geen van de eerste 3 jurken paste.

Ik had het geluk dat ik als eerste bij Evelien terecht kwam: een geweldig lieve dame die mij het echte bruid-gevoel wist te geven, ondanks mijn onzekerheid en de wetenschap dat het een uitdaging ging zijn met mijn maat en mijn budget de perfecte jurk te vinden. Met haar hulp zei ik al snel Yes to my own Dress.

Omdat ik er echter nog niet klaar voor was om de zoektocht te staken, wilde ik toch ook nog even bij een andere winkel kijken. Daar beleefde ik hoe het ook kan en waar ik zo bang voor was geweest. Een ramp.

Ik kan me nog zó goed herinneren dat toen ik eenmaal opgehaald werd door de consulente daar, haar gezicht volledig betrok toen ze niet alleen mijn omvang zag, maar ook nog een budget hoorde wat zich bij hen aan de onderkant van de collectie bevond. Tot op de dag van vandaag vind ik het onvoorstelbaar dat je je als consulente zó laat kennen waar je toch echt beter zou moeten weten. Ik werd letterlijk meegenomen naar een kamer achteraf waar ze de grotere maten jurken hadden hangen. Serieus een kamer waarin de voorraad stoelen stond opgestapeld die bij een modeshow worden gebruikt, waar we ons tussen de kledingrekken door moesten wringen om bij de rekken van de goede maten te komen: ik heb me zelden zó klein en tegelijkertijd zó groot gevoeld op het gebied van mijn omvang. Niet fijn. Ik heb me er nog laten verleiden om 2 jurken daar te passen die het natuurlijk niet werden en eenmaal buiten vroeg ik mezelf hardop af: ‘Waarom ben ik niet voor mezelf gaan staan? Waarom liet ik me dit gebeuren, ik had toch ook me uit kunnen spreken en weg kunnen gaan?’ Het antwoord heb ik nog steeds niet volledig, ik denk dat het te maken heeft met het feit dat ik me volledig overweldigd voelde door wat er gebeurde in een situatie waar ik sowieso al onzeker in was en ik het een mooie ervaring voor mijn moeder wilde maken die op dat moment dealde met de gevolgen van borstkanker. Mijn moeder had er echter net zo’n rotgevoel aan overgehouden. We zijn naar huis gereden en hebben onderweg besloten onze dag niet verder te laten verpesten en zijn van de zon gaan genieten op een terras met als resultaat dat de ergste teleurstelling weg viel.

Hoe extra dankbaar en blij was ik die dagen erna met de manier waarop ik in de eerste bruidszaak was geholpen! Het zegt genoeg dat tot op de dag van vandaag ik nog contact heb met haar. Wat maakte de ervaring daar dan zo speciaal? In basis is het simpel: ik werd als mens behandeld, als een vrouw als alle anderen die aan een hele speciale tijd was begonnen: de tijd tot en met de bruiloft. Evelien zelf snapt als geen ander hoe het werkt om als vollere vrouw een bruid te zijn, omdat ze zelf ook een voller figuur heeft en al jaren in dit vak zit. Dat maakte het extra fijn: de onzekerheid en de gevoelens waar ik als vollere vrouw mee te dealen had, waren herkenbaar en dat zorgde ervoor dat ik me op mijn gemak voelde. Geen verrassing dus dat ik meer dan slaagde bij haar. Gelukkig was mijn moeder ook bij die ervaring en hebben we veel kunnen genieten gedurende de 10 maanden die volgden tot aan de bruiloft.

Ik ben uiteindelijk in een prachtige trouwjurk getrouwd met de grote liefde van mijn leven in zijn thuisland en met de mensen om ons heen die met ons meegereisd zijn. Oprecht een van de mooiste dagen van mijn leven en dat gun ik elke vollere vrouw! Dus vanuit enthousiasme (ze weet niet eens dat ik dit nu post, ;-)) geef ik jullie de naam van haar winkel: EMB-Fashion, te vinden online op www.emb-fashion.nl en/of via Facebook. Have fun!