Waarom wordt dik als iets negatiefs gezien?

Dit onderwerp werd aangedragen door een van mijn volgers op Facebook. Vanaf het moment dat ik het las, merkte ik dat het een vraag is waar geen eenduidig antwoord op te geven is. Ik kan alleen maar delen zoals ik dat zie zonder daarbij de intentie te hebben om volledig te zijn. Een leuke vraag dus, waar daadwerkelijk denkwerk aan te pas kwam!

Ik denk dat het voor mij begint bij het beeld wat in de media gecreëerd en in stand gehouden wordt. Schoonheidsidealen zijn er vanaf het begin van de mensheid en het is maar net waar en in welke tijd je geboren wordt, welk ideaal voor jouw generatie van toepassing is. Het is echter ondertussen al heel lang zo dat er in onze maatschappij gehamerd wordt op een slank figuur. Door hier dag in, dag uit mee geconfronteerd te worden van jongs af aan, zijn we tot op het bot geconditioneerd met dit beeld. Geen aanval, geen verwijt, simpelweg een constatering. Nu de modewereld langzaamaan steeds meer open gaat staan voor plus size modellen (en let wel, in Nederland is dit nog steeds geen plus size, maat 40/42 is hier de gemiddelde maat!!!), komt er meer en meer aandacht in de media voor de ‘gewone’ vrouw. Een positieve ontwikkeling in mijn ogen.

Waar het voor mij vervolgens moeilijker wordt, is dat de gemiddelde mens zo klakkeloos mee gaat in dit beeld en als gevolg daarvan het menselijke aspect uit het oog verliest. Eerder deze week zat ik met een aantal vollere dames aan een grote tafel in een plus size speciaalzaak. Supergezellig, heerlijk ervaringen uit te wisselen. Voor mij nog elke keer een eye opener en een gevoel van thuis komen, de ervaringen zijn zó herkenbaar en tegelijkertijd af en toe zo schrijnend. Hoe je als voller persoon zelf met je eigen gewicht om gaat, blijkt de key. Ik vind het bijvoorbeeld nog steeds onvoorstelbaar dat er meer dan genoeg mensen zijn die er een oordeel over hebben als vollere mensen uit eten gaan, want zij zouden niet of niet lekker mogen eten? Letterlijk langs een gezelschap van 20 mensen lopen als vollere vrouw en horen: ‘kijk daar nou, die dikke’, hoe respectvol is dat??? In mijn ogen zó laag bij de grond, alsof je als vollere vrouw of man geen recht van bestaan hebt. Hoe gaaf is het dan dat deze vollere vrouw er deze keer voor koos om het niet naast zich neer te leggen, maar zich om te draaien en hem van repliek te dienen: ‘ik mag dan vol zijn, maar als ik zou willen, kan ik vermageren. Uw domheid en onnozelheid zijn echter van een orde dat u er de rest van uw leven mee hebt te dealen.’ En ze liep door. Op de terugweg naar haar eigen tafel kreeg ze van andere leden van het grote gezelschap gebaren en opmerkingen dat ze groot gelijk had om dit terug te geven en de man in kwestie kroop bijna onder de tafel van schaamte. 1-0 voor onze dame, maar hoe triest is het dat het zover moet komen?

En daar zit volgens mij echt een van de grootste problemen. Mensen roepen maar wat, zonder zich te realiseren wat het voor een ander betekent, puur en alleen om zichzelf een goed gevoel te bezorgen. Hoe fijn zou het zijn als de mens er voor zou kiezen om zich naar een hoger niveau te trekken door zijn/haar eigen gedrag naar een hoger level te trekken, in plaats van een ander naar beneden te trekken en zich daar dan goed bij te voelen? De wereld is al ingewikkeld genoeg zonder dat we het elkaar allemaal zo moeilijk maken, kunnen we dan alsjeblieft proberen om elkaar in ieder geval met respect te behandelen en in elkaars waarde te laten? Ongeacht religie, kleur, omvang? Vandaag dus een oproep aan jou: wanneer heb jij voor het laatst écht naar een ander gekeken en een vooroordeel losgelaten om daadwerkelijk in contact te komen? Als dat langer dan een week geleden is, daag ik je bij deze uit om dat alsnog dit weekend te doen, :-).
Let’s make the world a bit better, 1 person at the time!